دو دسته اصلی از پردازنده ها 32 بیتی و 64 بیتی هستند. نوع پردازنده یک رایانه نه تنها بر عملکرد کلی آن تأثیر می گذارد بلکه می تواند نوع نرم افزاری را که از آن استفاده می کند،را تحت الشعاع قرار دهد.
پردازنده ی 32 بیتی:
پردازنده 32 بیتی پردازنده ی اولیه بود که تا اوایل دهه 1990 در همه رایانه ها استفاده می شد. پردازنده های اینتل پنتیوم و پردازنده های اولیه AMD همگی 32 بیتی بودند که بدین معنی است که سیستم عامل و نرم افزار با واحد های داده 32 بیتی پردازش میشوند. ویندوز 95، 98 و XP همه سیستم عامل های 32 بیتی هستند.
توجه:
یک کامپیوتر با یک پردازنده 32 بیتی نمیتواند نسخه 64 بیتی سیستم عامل نصب شده را داشته باشد.
پردازنده ی 64 بیتی:
معماری 64 بیتی از سال 1961 تاکنون ساخته شده است ، با این حال، تا اوایل سال 2000، در کامپیوترهای خانگی استفاده نشد. مایکروسافت یک نسخه 64 بیتی ویندوز ایکس پی منتشر کرد تا در رایانه های با پردازنده 64 بیتی استفاده شود. ویندوز ویستا، ویندوز 7 و ویندوز 8 نیز در نسخه های 64 بیتی عرضه می شوند.
منظور از 64 بیتی این است که نرم افزار با واحد داده ای به پهنای 64 بیت کار میکند.
توجه:
یک رایانه با یک پردازنده 64 بیتی می تواند یک نسخه 64 بیتی یا 32 بیتی از یک سیستم عامل را داشته باشد. با این حال، با یک سیستم عامل 32 بیتی، پردازنده 64 بیتی در توان کامل خود اجرا نخواهد شد.
در یک کامپیوتر با یک پردازنده 64 بیتی، شما نمی توانید یک برنامه بومی 16 بیتی را اجرا کنید. بسیاری از برنامه های 32 بیتی با یک پردازنده 64 بیتی و سیستم عامل کار می کنند، اما برخی از برنامه های 32 بیتی قدیمی ممکن است به درستی یا به طور کلی به دلیل محدود بودن یا عدم سازگاری با معماری حال حاظر، قابل اجرا نباشند.
تفاوت پردازنده های 32 بیتی و 64 بیتی:
یکی از تفاوت های اصلی بین پردازنده های 32 بیتی و پردازنده های 64 بیتی، تعداد محاسبات در ثانیه است که آنها می توانند انجام دهند، که بر سرعت اجرای وظایف تاثیر مستقیم میگذارد.
پردازنده های 64 بیتی می توانند در دو هسته، چهار هسته، شش هسته و هشت هسته برای رایانه های خانگی عرضه شوند.
هسته های چندگانه باعث افزایش تعداد محاسبات در هر ثانیه می شود، که می تواند قدرت پردازش را افزایش دهد و کمک کند کامپیوتر سریعتر اجرا شود.
نرم افزارهایی که نیاز به محاسبات زیادی برای عملکرد صحیح دارند می توانند در بیشتر پردازنده های 64 بیتی چند هسته ای سریع تر و کارآمدتر عمل کنند.
یکی دیگر از تفاوت های بزرگ بین پردازنده های 32 بیتی و پردازنده های 64 بیتی، حداکثر مقدار حافظه (RAM) است که پشتیبانی می شود. رایانه های 32 بیتی حداکثر 3 الی 4GB حافظه را پشتیبانی می کنند، در حالی که یک کامپیوتر 64 بیتی می تواند بیش از 4 گیگابایت حافظه را ساپورت کند. این ویژگی برای نرم افزارهای مورد استفاده در طراحی گرافیک، مهندسی و ویرایش ویدئو مهم است زیرا این برنامه ها باید محاسبات زیادی انجام دهند تا تصاویرشان را رندر کنند.
نتیجه:
در نهایت، پردازنده های 64 بیتی در رایانه های خانگی رایج تر هستند. اکثر سازندگان با توجه به قیمت ارزان تر کامپیوترها را با پردازنده های 64 بیتی تولید می کنند و کاربران بیشتر از سیستم عامل های 64 بیتی و نرم افزارهای با این معماری استفاده می کنند. خرده فروشان قطعات کامپیوتر در حال ارائه کمتر و کمتر پردازنده های 32 بیتی هستند و به زودی ممکن است معماری 32 بیتی به طور کامل منسوخ شود.
